Er verschijnen enorm veel cd’s, sommige goede, een aantal uitzonderlijk mooie, zelfs een paar bar slechte. Hoe hoor je het verschil? Simpel; je moet jezelf openstellen, luisteren, en nog eens beluisteren, tijd nemen en aandacht geven. Sommige muziek geeft zich rap gewonnen, voor andere wordt meer moeite gevraagd.

Die laatste categorie is vaak het mooist, zij die zich niet meteen overgeven, maar uiteindelijk toch hun “schoons”prijsgeven. Susan Kane’s bloemenpracht overtuigt meteen. Haar stijl is open en helder. Klank en productie zijn gerijpt, en maken een vlotte volwassen indruk. Deze snelweg pareltjes rollen achteloos voorbij op een zeer aangename wijze, wat deze plaat ongemerkt boven de middenmoot uittovert. Dat ze vergeleken wordt met Linda Ronstadt of Aimee Mann is voor mij niet zaligmakend. Haar zang en de wijze waarop ze haar muziek uitvoert zijn echter dusdanig overtuigend dat ik voor mezelf heb gedefinieerd haar debuut uit 2004 “So Long” aan een verdere analyse te onderwerpen.

Susan Kane proeft duidelijk naar meer, zowel haar eigen geschreven materiaal, als het door haar uitgevoerde klassieke nummer “Love has no pride”van Eric Kaz & Libby Titus origineel afkomstig van de eerste LP van American Flyer. Highway Bouquet is een mooie samengestelde set!

SMP